Aanslagen die uiterlijk 31 maart 2022 betaald hadden moeten zijn, konden toen nog worden ingediend voor de speciale regeling uitstel van betaling wegens corona. Die speciale regeling houdt in dat er dan vanaf 1 oktober 2022 in 60-maandelijkse termijnen moet worden afgelost. Vanaf 1 april 2022 gelden weer zoals bekend de oude regels en verleent de Belastingdienst geen bijzonder uitstel van betaling meer in verband met de coronacrisis.
Op 9 mei 2022 is in de Staatscourant een tijdelijke wijziging van de Leidraad Invordering 2008 gepubliceerd door de staatssecretaris van Financien. Daarin is het volgende opgenomen:
De maximale termijn van een betalingsregeling is twaalf maanden gerekend vanaf de uiterste betaaldatum van de belastingaanslag. Nu de invordering na geruime tijd weer is aangevangen blijkt dat sommige ondernemers niet in aanmerking kunnen komen voor deze betalingsregeling, of dat er door tijdsverloop slechts een betalingsregeling voor een korte periode mogelijk is. Dit vind ik niet wenselijk. Met name nu de dwanginvordering enige tijd niet is aangevangen of opgeschort.
Door de uitzonderlijke gevolgen van de coronacrisis heeft de ontvanger tijdelijk een pas op de plaats gemaakt met de dwanginvordering. Het kan daarom voorkomen dat de openstaande belastingschuld aan de aandacht van sommige ondernemers is ontsnapt. Ik vind het belangrijk dat deze ondernemers alsnog in staat kunnen worden gesteld om uit eigen beweging aan hun verplichtingen jegens de ontvanger te voldoen. Bijvoorbeeld met een betalingsregeling.
Daarom heb ik besloten om tijdelijk toe te staan dat de ontvanger een betalingsregeling kan toekennen voor een maximale looptijd van twaalf maanden, gerekend vanaf de datum waarop de ontvanger de betalingsregeling bij beschikking toestaat. Voor het overige zal de ontvanger de gebruikelijke voorwaarden stellen. Deze goedkeuring geldt voor alle verzoeken om uitstel van betaling die ondernemers tot en met 30 september 2022 indienen, ook als verzoeken reeds voor 1 april 2022 zijn ingediend en de ontvanger daar nog niet op heeft beslist.
Van belang is wel de vermelding dat deze verruiming enkel geldt als de belastingschuldige nieuw opkomende fiscale en andere financiële verplichtingen – waarvan de invordering aan de ontvanger is opgedragen – bijhoudt (lees: die worden dus betaald). Tevens kan de ontvanger als eis stellen dat zekerheid wordt gesteld en dat de hoogte van de zekerheid gelijk moet zijn aan de schuld waarvoor uitstel wordt verzocht.
Moraal van het verhaal is dat dus altijd open kaart gespeeld moet worden en dan ook nog vooraf.
