Heeft de overledene geen testament laten opstellen en was hij getrouwd of geregistreerd partner en had hij (of zij) 1 of meer kinderen, dan geldt de wettelijke verdeling.
Bij een wettelijke verdeling zijn de echtgenoot van de overledene en de kinderen voor gelijke delen erfgenaam. Maar de hele erfenis (bezittingen en schulden) gaat direct naar de echtgenoot van de overledene.
De kinderen hebben wel recht op een deel van de erfenis - hun wettelijk erfdeel - maar zij krijgen dit nog niet. Hun erfdeel wordt omgerekend in geld. Zij krijgen dit pas als de langstlevende ouder overlijdt.
Door de wettelijke verdeling heeft de langstlevende ouder een schuld aan de kinderen. Voor de kinderen is dit een vordering op de langstlevende ouder. Deze schuld respectievelijk vordering komt niet voor in de jaarlijkse aangifte inkomstenbelasting. In zoverre verdwijnt deze dus (mogelijk) uit het zicht.
Bij een wettelijke verdeling moeten zowel de langstlevende ouder als de kinderen aangifte doen voor de erfbelasting, tenminste als hun erfdeel hoger is dan de vrijstelling.
De langstlevende ouder moet de erfbelasting betalen namens de kinderen. De kinderen erven immers geen geld maar enkele een niet opeisbare vordering. Dat vermindert dan weer de schuld van de langstlevende ouder aan de kinderen.
Wil je iets anders regelen dan deze wettelijke verdeling, dan moet er dus een testament worden opgesteld. Andere zaken die je mogelijk wil regelen zijn zaken als: meer tijd krijgen om beslissingen te nemen, legaat, tweetrapsmaking, afvullegaat, etc. etc.
