Om bij bestelauto's te ontkomen aan een forfaitaire bijtelling wegens prive gebruik geldt de zogenaamde vrije bewijsleer. In de praktijk komt het dan voor dat volstaan wordt met een verbod op prive gebruik. Maar zo'n verbod moet dan wel gepaard gaan met een (steeksproefgewijze) controle.
In een uitspraak van de rechtbank ging dat niet goed. Wat was de casus? Belanghebbende heeft in 2009 aan diverse werknemers auto’s ter beschikking gesteld voor de uitoefening van hun werkzaamheden. Naar aanleiding van een boekenonderzoek heeft de inspecteur aan belanghebbende een naheffingsaanslag opgelegd met een vergrijpboete. De inspecteur stelt zich daarbij volgens de rechtbank terecht op het standpunt dat belanghebbende ten onrechte geen loonheffing over het privégebruik auto heeft ingehouden.
Belanghebbende heeft geen sluitende kilometeradministratie of anderszins ingebracht. Belanghebbende is dan ook niet in haar bewijslast geslaagd dat de aan haar werknemers ter beschikking gestelde auto’s op kalenderjaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privédoeleinden zijn gebruikt. De door belanghebbende aangevoerde omstandigheden dat de werknemers hard werken en lange dagen maken en er geen animo bestaat voor ‘uitjes’ sluiten niet uit dat de auto’s voor privédoeleinden kunnen worden gebruikt en maakt niet dat belanghebbende geen toezicht hoeft te houden op naleving van het verbod op privégebruik.
Moraal van het verhaal: als je een verbodsbepaling hebt opgenomen, controleer dat dan ook.
