Bij het schenken onder schuldigerkenning is er de noodzaak om dit via een notariële akte te doen. Anders bestaat het risico dat de schenking bij overlijden niet geaccepteerd wordt als een schuld en men per saldo nog erfbelasting verschuldigd is over hetgeen geschonken is. Als men jaarlijks wil schenken noodzaakt dit om jaarlijks langs de notaris te gaan met alle kosten van dien. In de volgende procedure had men daarvoor een oplossing bedacht.
Op 7 maart 2013 zijn vijf afzonderlijke notariële akten van schenking bij notaris verleden. Met iedere akte komen de ouders overeen een bedrag te schenken van €10.000. De inhoud van de akten is vrijwel identiek. Vier van de vijf schenkingen vinden plaats onder de opschortende voorwaarde dat de langstlevende van de schenkers in leven is op respectievelijk 1 januari 2014, 1 januari 2015, 1 januari 2016 en 1 januari 2017. De inspecteur vindt dat door de samenhang in de akten er feitelijk sprake is van een schenking van een periodieke uitkering en daarmee zouden dan alle schenkingen in één keer belast zijn in 2013. De rechtbank neemt dit niet over. Volgens de rechtbank valt niet in te zien waarom de fiscale gevolgen van het vrijwel gelijktijdig overeenkomen van de 5 schenkingen niet aanvaardbaar zouden zijn gelet op de strekking van de belastingwet. De wetgever heeft beoogd om voor de totstandkoming van een schenking onder opschortende voorwaarde in fiscale zin af te wijken van het civielrechtelijke moment van totstandkoming. Civielrechtelijk hebben de schenkingen in 2013 plaatsgevonden. Fiscaal hebben de schenkingen onder opschortende voorwaarde plaatsgevonden in respectievelijk 2014, 2015, 2016 en 2017. Het is dus mogelijk om op grond van deze rechtbank uitspraak door middel van 1 bezoek aan de notaris onder schuldigerkenning te schenken.
