Als mensen een testament hebben opgesteld, is dat vaak een zogenaamd langstlevende testament en zijn de langstlevende partner en de kinderen voor gelijke delen erfgenaam. Het vermogen wordt dan toebedeeld aan die langstlevende partner en de kinderen krijgen dan enkel een vordering die pas opeisbaar is bij het overlijden van die langstlevende partner. Zijn de kinderen over die vordering erfbelasting verschuldigd, dan moet de langstlevende partner die namens hen betalen. Die erfbelasting gaat dan ook van die vordering (lees: hun kindsdeel bij het 1e overlijden) af.
Het kindsdeel is (meestal) niet uitbetaald
Wat we vaak zien is dat de kinderen bij het 2e overlijden vaak vergeten zijn dat ze nog een kindsdeel hebben en of dat toen is uitbetaald en of het nu wel of niet moest worden opgerent. Dat is te meer het geval als er al vele jaren zijn verstreken. De ervaring leert dat het meestal niet is uitbetaald. Dat kon dan ook niet, omdat het geld feitelijk verdisconteerd zat in de ouderlijke woning e.d.
Gedefiscaliseerd
Onhandig is natuurlijk ook dat die vordering van de kinderen cq de schuld van de langstlevende partner aan de kinderen gedefiscaliseerd is in de zin dat deze niet voorkomt in de aangifte inkomstenbelasting. Feitelijk verdwijnt deze min of meer uit het zicht.
2e overlijden
Als die langstlevende ouder vervolgens komt te overlijden, moet je alvorens je de erfdelen bepaalt, eerst nog het kindsdeel bij het 1e overlijden aftrekken (al dan niet opgerent afhankelijk van de gemaakte afspraken omtrent het rentebeding destijds). Daar is immers al eens erfbelasting over betaald.
