Het klinkt waarschijnlijk niet heel bekend in de oren maar toch: vrijwel iedereen die tegenwoordig een testament heeft, heeft deze bepaling ook. Maar wat bepalen we hier dan mee een komt dit eigenlijk overeen met wat we voor ogen hebben? Laten we twee sprekende voorbeelden uiteen zetten:
- De uitsluitingsclausule bepaalt enkel dat alles wat wordt verkregen het privévermogen blijft van de verkrijger. Dat betekent nadrukkelijk niet dat dit vermogen dan ook per definitie binnen de eigen familie blijft of iets dergelijks. Bij een overlijden bepaalt het alleen de omvang van de nalatenschap. De erfgenamen van de verkrijger hebben dan recht op dit vermogen en alleen de verkrijger kan bepalen wie zijn of haar erfgenamen zijn (bijvoorbeeld de partner en/of diens familie).
- Meestal wordt de uitsluitingsclausule wel wat ‘zachter’ vormgegeven. Mocht de verkrijger komen te overlijden en hij/zij was op dat moment nog samen met zijn/haar partner, mag het wel gemeenschappelijk vermogen zijn. Men wil zodoende de verkrijger vooral beschermen in situaties van scheiding. Nu is het zo dat sinds 1 januari 2018 het huwelijksvermogensrecht is gewijzigd. Als men vanaf die dag trouwt, is/wordt alles gemeenschappelijk behalve o.a. te ontvangen erfenissen. Dit betekent dus dat als men dan een erfenis verkrijgt, dit privévermogen blijft bij scheiding én overlijden en daar heeft de ‘zachte’ variant dus geen invloed op.
Het kan dus zeker geen kwaad om bijvoorbeeld de testamenten eens bij de hand te nemen en te kijken wat daar nu eigenlijk bepaald staat, aan de hand van deze twee voorbeelden.
Graag helpen wij u hierbij verder.
